Mieczysława Ćwieklińska

Zorina

Mieczysława Ćwiklińska, właściwie Mieczysława Trapszo, pseudonim Gryf, Lińska (ur. 1 stycznia 1879[1] w Lublinie, zm. 28 lipca 1972 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, śpiewaczka[2].
Pochodziła ze słynnego polskiego rodu teatralnego Trapszów. Była córką Marcelego Trapszy i Aleksandry Trapszo z Ficzkowskich. Na scenie teatralnej zadebiutowała 2 grudnia 1900 w roli Helenki w "Grubych rybach" Michała Bałuckiego w Teatrze Ludowym w Warszawie, natomiast w filmie zadebiutowała dopiero w wieku 54 lat rola Idalii w filmie "Jego ekscelencja subiekt". W 1937 została odznaczona Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej[3]. Jej ostatnią słynną rolą była postać Babci w sztuce "Drzewa umierają stojąc" Alejandro Casona, z którą udała się na tournée po ośrodkach polonijnych w Ameryce Północnej w 1971. Znana była głównie, jako aktorka komediowa i charakterystyczna. W początkach drogi artystycznej Ćwiklińska występowała też w rolach operetkowych i operowych w Warszawie, Berlinie i Dreżnie[4]
Była trzykrotnie zamężna (1. Zygmunt Bartkiewicz, 2. Henryk Mader, 3. Marian Steinsberg).
Została pochowana w Alei Zasłużonych Cmentarza Powązkowskiego (grób 62). W 2006 roku skradziono z jej grobu metalowe litery tekstu epitafium.
W 1959 odznaczona Orderem Sztandaru Pracy I klasy[5].W 1949 roku Prezydent RP Bolesław Bierut nadał jej Order Sztandaru Pracy II klasy[6].

Nawet w najbardziej łzawych melodramatach dodawała humor i lekkość.
Godne podziwu że spędziła na scenie 70 lat.
Zapraszam do dyskusji.

Audrey

Uwielbiam Panią Mieczysławę, zawsze pełna wigoru, energii i humoru. Zazwyczaj grywała role drugoplanowe, jednak to one pozostawały w pamięci.
Wielka aktorka. I wielki szacunek,że tyle lat grała.