Katastrofa Smoleńska

Dłużewska

W środę obchodziliśmy trzecią rocznicę.
Jak wspominacie tamten dzień?
Była sobota. Bardzo pochmurna, wietrzna i zimna. Sprzątałam łazienkę, gdy mama zaczęła krzyczeć, że prezydent nie żyje. Okropne były te dni. Wszyscy ludzie ze zwieszonymi głowami, markotni, mało rozmów, zero uśmiechów. Ja tak to wszystko pamiętam. I oczywiście chwilowe pojednanie i brak wojny polsko-polskiej, która po wszystkim wybuchła na nowo, ze zdwojoną siłą. A marszałek Piłsudski pewnie tych oto swoich słów użyłby, by podsumować to, co się dzieje w Polsce i w naszej polityce: I tylko dzięki zaiste niepojętej, a tak wielkiej i niezbadanej litości boskiej, ludzie w tym kraju nie na czworakach chodzą, a na dwóch nogach, udając Człowieka.

Jednym z przekleństw naszego życia, jednym z przekleństw naszego budownictwa państwowego jest to, żeśmy się podzielili na kilka rodzajów Polaków, że mówimy jednym polskim językiem, a inaczej nawet słowa polskie rozumiemy, żeśmy wychowali wśród siebie Polaków różnych gatunków, Polaków z trudnością się porozumiewających.

Tygodnik "Polityka" trafnie podsumował obecną sytuację pisząc, że "Polska polityka jest 97. ofiarą tej katastrofy."

Inka

Ja pamiętam, że to akurat było przyjęcie urodzinowe mojego brata-drugie urodziny miał. My z mamą robiłyśmy w kuchni jakieś sałatki, a brat oglądał bajkę. Tata był w pracy i jadąc autem usłyszał w radiu co się stało. Natychmiast zadzwonił do mamy, żeby się spytać, czy wie. No i mama powiedziała mnie, to wygoniłyśmy brata sprzed telewizora i nie mogłyśmy uwierzyć w to co się stało. To był bardzo smutny czas, ale zastanawiam się, czy teraz nie jest jeszcze smutniejszy-te ciągłe awantury nad trumnami. Smutne jest to, że politycy nie umieją uszanować tragedii. Niczego ich nie nauczyła.

salvame

Ja pamiętam jak obudziłam się niczego nieświadoma w tą tragiczną sobotę. W domu panowała taka dziwna cisza. Mój tato oglądał telewizje, od razu rzuciły mi się w oczy napisy na czerwonym tle na dole ekranu i hasła: "Katastrofa samolotu prezydenckiego", "nie wiadomo kto przeżył" ...
Tak bardzo się wtedy wystraszyłam, nie wiem, miałam takie dziwne przeczucie, że to był zamach, że stanie się zaraz coś strasznego. I moje pierwsze skojarzenie: Boże, powtórka z historii. Dlaczego akurat w ten dzień i w tym miejscu musiało do tego dość.

A później żałoba narodowa i dochodzenie prawdy, które trwa do teraz. To była straszna tragedia ale najsmutniejsze jest to, że tak podzieliła Polaków, że stała się tak bardzo pro-polityczna, że ludzie nie potrafią uszanować tego dnia i tych wydarzeń.

Lolu, te słowa Piłsudskiego są tak bardzo trafione, że nie dodam już nic.