Czytam teraz...

Dłużewska

Szczęśliwie rzuciło mi się w oczy przeklęte słowo "spoiler" i dzięki temu nie przeczytałam Twojej wypowiedzi, bo ja o nowej serii nic nie wiem i unikam spoilerów jak ognia. Ostatnią scenę książki przeczytałam i stąd wniosek, że Celina jedynie ukrywała się z cywilami. Michał ją zostawił i nie dziwię się, że potem zareagowała na jego wołanie w taki właśnie sposób.

Karolina

Spoko chociaż nie zawarłam w mojej wypowiedzi żadnych spoilerów a jedynie to, że pewnej osoby jest bardzo dużo na zdjęciach z planu Wink

na końcu zaznaczyłam na biało coś na temat książkowego Michała.

Odnośnie tej ostatniej sceny Celina została w szpitalu na Woli, prawda? Wiadomo, co się działo z tą dzielnicą po tym jak weszli Niemcy. Moim zdaniem Celina przeżyła tam horror, była przecież fizycznie wyniszczona i okaleczona. Nie zdziwiłabym się gdyby również została zgwałcona. W finale naprawdę nie poznała Michała, bo po prostu postradała zmysły na skutek przeżyć w powstaniu.

Dłużewska

Też pomyślałam, że Celina mogła zostać zgwałcona, ale nie przyszło mi do głowy, że postradała zmysły choć to też ciekawa teoria... Ja to odebrałam tak, że rozpoznała Michała, ale zignorowała go, bo to on jej obiecywał, że będzie ją odwiedzał i że po nią wróci, pewnie czekała aż ją zabierze z Woli, w dodatku nici wyszły z jej walki, miała być sanitariuszką, wydaje mi się, że nie walczyła wcale, że nawet nie miała powstańczej opaski na ramieniu... nic. Że po części obwinia o to Michała. Najbardziej mnie boli to, że on chyba naprawdę o niej w czasie powstania nie myślał, tak bardzo zaangażował się w "nasłuch radiowy". Dopiero na końcu sobie o niej przypomniał, podczas gdy Janek ciągle rozmyślał o Lenie, a Bronek o Wandzie, gdy potem ją zgubił... Boli mnie, że Celina była całkiem, całkiem sama, bo Lena ostatecznie sobie radziła, Wanda zaś została zabrana ze szpitala z innymi znajomymi ludźmi, a potem w Pruszkowie spotkała Helenę. Celina sama.

Karolina

Co do książkowego Michała - z nim jest tak, że niewiele wiemy o tym, co się dzieje w jego głowie tak ogólnie. Obaj bracia Konarscy, zwłaszcza Władek, są w książce postaciami mało introspektywnymi w przeciwieństwie do Janka i Bronka, w których głowach "siedzimy" non stop. Janek rzeczywiście praktycznie przez cały czas zamartwia się o Lenę i po jakimś czasie dla mnie zaczęło się to robić nużące i natrętne. Gdyby wszyscy powstańcy poświęcali wybrankom swojego serca każdą myśl to powstanie padłoby po tygodniu. Michał może późno zaczął szukać Celiny ale robił to z taką determinacją, że omal nie stracił nogi. Nie wydaje mi się, żeby mógł ot tak po prostu wrócić po nią bo Wola bardzo szybko dostała się w ręce Niemców

Jak sama napisałaś część powstańcza w książce ma bardzo małą objętość. Godzina W i początek powstania, jego środek i upadek. To zaledwie szkielecik na podstawie którego można napisać 12 odcinków serialu. Nawet jeśli fabuła będzie przebiegać tak samo (zaznaczam, że to tylko spekulacja z mojej strony, nie spoiler) to jestem niemal pewna, że zobaczymy co działo się z Celiną i Leną w międzyczasie, a nie że pierwszą zobaczymy na samym końcu jako sponiewieraną ofiarę, a o drugiej dowiemy się ni z gruszki ni z pietruszki, że była ważną szychą w powstaniu i szarą eminencją o boku Bora.

I jeszcze o ostatniej scenie z Celiną to ciekawe, w jak różny sposób można interpretować jedną krótką scenę. Do tej pory spotykałam się z opiniami takimi samymi jak moja, że ona oszalała na skutek ciężkiej traumy. "Odwróciła się i popatrzyła na Michała wielkimi, przerażonymi oczami". Wdg. mnie ten opis nie sugerował, że nie chciała go znać, tylko że traciła kontakt z rzeczywistością.
Ale niezależnie od interpretacji mam uznanie dla pana Sokoła, że zamieścił w książce taką scenę. Milczący pochód kobiet - zjaw, okaleczonych, zasypanych, poparzonych i zgwałconych. Rzadko wspominany choć jeden z najtragiczniejszych aspektów powstania. Taki wyrzut sumienia, nie tylko dla Michała.

Dłużewska

Na mnie zrobiło ogromne wrażenie zdanie "Okaleczone na zawsze dwudziestoletnie staruszki." Chyba dobrze zapamiętałam? Wciąż jednak wydaje mi się, że Celina rozpoznała Michała, ale była już tak zmarnowana i wykończona, że aż obojętna na człowieka, który obiecywał po nią wrócić, a potem tylko krzyknął "Celinka! Przeżyłaś!". W ogóle książkowy Michał to ciągle straszny dzieciak, podczas gdy Michał serialowy dorósł na naszych oczach.
Zaskoczył mnie ślub Władka i Rudej w przedostatnim rozdziale, a końcówka losów Bronka i Janka... aż nie mam słów na prośbę Janka "Zastrzel mnie"...
Wątek Leny mnie irytował, tzn to, że nie zostało wyjaśnione, co z nią się działo, dlaczego zaginęła i jak stała się "szefową" kanałów, trochę to bez sensu było...

Teraz czytam "I była miłość w getcie" Marka Edelmana.

Konarska

A ja "Dziewczyny z powstania". Ta książka jest... niesamowita! Do bólu realna. Trochę w stylu ""Dziewczyn wojennych".
A następna w kolejce "Ania z Zielonego Wzgórza".

Inka

Właśnie skończyłam książkowy "Czas honoru". Całkiem w porządku się czytało, ale jednak w serialu wolałabym chyba widzieć coś trochę innego. Co do Michała i Celiny - raczej nie interpretowałabym tego tak, że ona go zignorowała, bo jej nie znalazł. Przecież nie była głupia, nie żyła w odrealnionym świecie. Widziała powstanie i na pewno zdawała sobie sprawę z tego, że tysiące par zostało brutalnie rozdzielonych i mimo najszczerszych chęci Michałowi ciężko było ją znaleźć. Z pewnością go o to nie obwiniała.

Dłużewska

Nie, nie, troszkę pokracznie zinterpretowałaś moje słowa albo ja źle się wyraziłam - nie miałam na myśli tego, że Celina się na Michała "obraziła". Chodziło mi tylko o to, że powstanie zrobiło z niej obojętną na jego wołanie i ich miłość.

Ja dziś skończyłam "Niebieski rower" Régine Deforges... Piękna książka, choć zupełnie nie podobał mi się pomysł na początek żywcem skopiowany z "Przeminęło z wiatrem". Ale potem było już tylko lepiej, ciekawiej, wzruszająco.

Inka

O tak, to całkiem możliwe, szczególnie jeśli mowa o czasie zaraz po powstaniu, kiedy jeszcze była pełna rozgoryczenia i złości.

"Niebieski rower"! Bardzo mi się podobało. A kolejne części też już przeczytałaś?

Ja właśnie zaczęłam czytać książkę, którą kupiłam na wyprzedaży u mnie w bibliotece. Napisała ją pani z mojego miasta, zaangażowana w działalność podziemia w moim regionie i strasznie to ciekawe, bo odkrywam nieznane mi wcześniej historie.
No i wyobraźcie sobie moją reakcję, jak przeczytałam, że przyszli do niej chłopcy o imionach Janek, Michał i Władek, chcący przedostać się na Zachód Very Happy

Dłużewska

Tak, przeczytałam wszystkie trzy tomy - warto! Największe wrażenie zrobił na mnie trzeci tom, gdy Lea ląduje w płonącym Berlinie, odwiedza nawet kancelarię Hitlera... Zakończenie wycisnęło mi z oczu łzy.

"Gdziekolwiek byśmy byli, zawsze do przodu,
A tam diabeł wciąż się śmieje."

Inka

Ja przeczytałam pierwszy tom, dwa pozostałe czekają, ale wydaje mi się, że już niedługo Very Happy

Dłużewska

Oj, to chyba niepotrzebnie o tym Berlinie napisałam, nie wiedziałam Rolling Eyes

Inka

Nie szkodzi, przecież i tak dużo się z tego nie dowiedziałam Wink

Inka

Teraz:
- Stefan Żeromski - "Ludzie bezdomni"
- M. Prokop, Sz. Hołownia - "Bóg, kasa i rock'n'roll"

Rose

"Lalka" -B.Prus
Właściwie skończyłam "Złodziejka książek"- Markus Zusak