Książki, które trzeba przeczytać.

Karolina

Ja rozumiem fenomen Siesickiej - jej powieści są takie stylowe, odmienne od większości młodzieżowej literatury. Niby dotyczą współczesnych spraw, ale są mocno zaczepione w przeszłości. Pisarka walczyła w powstaniu warszawskim i ten wątek pojawia się w wielu jej książkach, np. "Beethoven i dżinsy", albo "Moja droga Aleksandro".

Ale i tak wolę Musierowicz.

Natomiast "Dziewczyny wojenne" są fantastyczne, co przypomniało mi, że muszę jej odzyskać od mojej babci. Najbardziej chyba podobały mi się dwa pierwsze rozdziały - opowieść sześciogodzinnej mężatki, historia Magdy Rusinek (zwłaszcza wątek podpalonego żydowskiego dziecka zwalał z nóg), ale również historia Lidii Lwow Eberle (towarzyszka życia majora Łupaszki) oraz wstrząsająca opowieść kobiety, która po wojnie wiele lat spędziła w więzieniu na Fordonie, rozdzielona ze swoim dzieckiem.

Inka

O tak, historię Magdy Rusinek też lubię najbardziej.

Inka

Wiem! "Buszujący w zbożu" i "Stowarzyszenie umarłych poetów"

lilka1234

"Inny świat"

Dłużewska

Mówię Wam, przeczytajcie "...nie ma z kim tańczyć..." Na końcu płakałam jak bóbr choć dawno to było. Siesicką bardzo lubię, niektóre książki, w tym "Zapałkę na zakręcie" mniej, ale ogólnie polecam.

Dłużewska

Gombrowicz, dziewczyny, Gombrowicz!

Mondler

"Lustrzane odbicie", "Zaklęci w czasie" Aundrey Niffenegger
"Córka opiekuna wspomnień" Kim Edwards
"Oskar i pani Róża" Eric-Emmanuel Schmitt

Edda

Czytałam jako dziewczynka "Jezioro osobliwości" i jak przez mgłę pamiętam fabułę, ale wydawała mi się dusząca, zbyt nostalgiczna.

Teraz jestem w siostrach Bronte: "Dziwne przypadki Jane Eyre" oraz "Wichrowe wzgórza". Jane Eyre czytam pierwszy raz, jestem w połowie i na razie dobra książka, po prostu. Natomiast "Wichrowe wzgórza" chcę sobie odświeżyć, gdyż czytałam to jako dziesięciolatka i niewiele zrozumiałam.

Ale ogólnie z takich książek wielbię po prostu "Przeminęło z wiatrem". Dla mnie książka mistrzostwo, szczególnie studium psychologiczne Scarlett. Może nie, że lubią ją, ale fascynuje. O kapitanie Butlerze nie muszę chyba wspominać, gdy pojawiał się na stronicach miałam ochotę piszczeć, jego przekomarzanki, sarkazm, ironia i ogromna miłość stały się ideałem mężczyzny tuż obok Kmicica:).

Co do Gombrowicza, na razie mam tylko "Trans Atlantyk" i zastanawiam się nad "Dziennikami". Szczerze mówiąc, boję się go, gdyż słyszałam skrajne opinie o nim. Moja mama go nie lubi, więc w domu jego książek nie ma.

Żeromski tak samo dla mnie jest ciężki do czytania. Przeczytałam chyba tylko jego dwie książki "Syzyfowe prace" i "Przedwiośnie" i miałam do każdej mieszane uczucia.

Wydaje mi się, że strasznie mało mam polskich twórców.

Audrey

"Błękitny zamek " Lucy Maud Montgomery
"Folwark zwierzęcy" George Orwell
"Tam, gdzie spadają anioły" Dorota Terakowska
"Pożegnanie z Afryką" Karen Blixen
"Chata" William P. Young