Czas honoru -próby literackie

Zorina

Czas honoru -próby literackie

Lars Rainer wszedł do swojego gabinetu. Przez trzy lata nic się nie zmieniło, a jednocześnie zmieniło się tak wiele. Ściągnięty przez Fischera ,ze słonecznej Grecji z powrotem do ponurej ,zimnej Warszawy by wyjaśnić sprawę zabójstwa szefa gestapo ,złapać 'polskich bandytów '-gubernator żądał krwi. Zrozumiał ,że odsunięcie Larsa było błędem i myślał ,że tamten chętnie wyrówna dawne rachunki z Polakami bo w Edenie ,zginęło wielu jego przyjaciół.
Lars nie darzył Polaków jakoś szczególną nienawiścią ,byli mu właściwie obojętni dopóki nie wchodzili mu w drogę. Był przebiegły i sprytny jak lis. Umiał zabić z zimną krwią ,a mimo to dalej zachowywał swoje czarujące maniery. Szczerze mówiąc ,bardziej niż Polaków obawiał się Niemców ,którzy mogli zagrozić jego pozycji. Nikt się nawet nie domyślał ,że to on podsunął pomysł ,na akcję w Edenie. Załatwił polskimi rękami tych ,którzy odsunęli go na boczny tor.
Niestety dla tego celu musiał poświęcić Ingę ,jedyną kobietę ,którą kochał. Lars Rainer nie wierzył nigdy w Hitlera ani sprawę wielkich Niemiec. Jedyna sprawa jaka obchodziła ,to była sprawa ...Larsa Rainera.

Lena bardzo się cieszyła z wizyty przyjaciółek. Tak dawno nie były wszystkie razem. Spojrzała z niepokojem na Wiktorię ,którą wszyscy nazywali Rudą ,piła zdecydowanie za dużo. Działo się z nią coś niedobrego ,nie chciała rozmawiać.
Ciąża ,która innym inne kobiety osłabia dała Lenie niesamowitego ,pozytywnego 'kopa ',źródło wielkiej siły i energii. Jej stan ,o dziwo pomagał też w konspiracji ,nikt nie podejrzewał ,kobiety w ciąży o to ,że jedzie na niebezpieczne akcje i rozwala pociągi. Była bardzo szczęśliwa,wiedziała ,że po urodzeniu dziecka będzie musiała zwolnić i siedzieć w domu . Wojna niedługo się skończy ,wtedy uda się sprowadzić rodziców z Palestyny ,może Romek też się odnajdzie i będą wszyscy razem ,całą rodziną.

-Czym się zajmujesz Ruda ?
-Wykonuje wyroki śmierci na konfidentach odparła Wiktoria Rudnicka. Dziewczyny wybuchnęły śmiechem ,biorąc jej odpowiedź za żart. Jej jednak wcale nie było do śmiechu.
Zabijała ludzi ,którzy ze strachu ,dla pieniędzy ,wygody albo z innych niskich pobudek stali się wrogami ,zdrajcami własnego narodu. Przez ich działania zginęło ,wielu porządnych ludzi.
Ale ci mężczyźni byli czyimś mężami ,ojcami ,synami ,dla swych rodzin mogli być cudownymi ,kochającymi osobami. Czy miała prawo pozbawiać ich życia ?
Chciała by nie myśleć ,nie zastanawiać nad tym ale nie umiała się z tym do końca pogodzić. I ta tęsknota za Władkiem ,jego dotykiem ,zapachem. A przecież ,zawsze była silną ,twardą ,niezależną dziewczyną ,która nie użalała się nad sobą ,chwytała życie za rogi i mocno stąpała po ziemi.

-Nie czekam na Michała powiedziała Celina. Nie wiedziała czy chce przekonać do tego dziewczyny ,czy samą siebie. Nie narzekała na brak adoratorów ,a jednak wołałaby być sama.
Po śmierci Krzysztofa ,miała silne poczucie winy ,mimo ,że go nie kochała. Wołała te swoje cierpienie przelać na Michała ,on wyczuł jej niewypowiedziane pretensję.
Zraniła go i skrzywdziła ,a po jakiś czasie zrozumiała jakie jej zachowanie było dziecinne i okrutne.
Gdy zrozumiała ,że go kocha nie było go już w kraju ,nie mogła go przeprosić ,wytłumaczyć się. Była zbyt dumna ,by wysłać list a po za tym czy trafił by do adresata ?
Nie wiedziała nawet gdzie on jest i czy kiedyś wróci.

Wanda patrząc na przyjaciółki ,poczuła się całkowicie bezużyteczna. One wszystkie robiły coś ważnego ,działały w konspiracji ,były silne i odważne a ona już trzeci rok siedziała w domu ukrywając się przed gestapo. Może jednak gestapo o niej zapomniało i mogła by się włączyć do działania ?
Spotkania z Bronkiem były rzadkie ,widocznie pisane było im takie życie z kradzionego czasu i tych nielicznych spotkań.
Czuła się jego kochanką ,bo z jego żoną ,ojczyzną rywalizować nie mogła ,bo była z góry na przegranej pozycji.
A może dzięki temu się sobą jeszcze nie znudzili ,ciągle na jego widok serce robiło jej radosnego fikołka a zbliżenia ,przynosiły cudowną rozkosz .

Inka

Otóż to. To nie było zwykłe towarzyskie spotkanie, bo każda z nich, uświadomiła sobie na nim coś ważnego, o samej sobie.

Zorina

Popatrz na te pomidory Henrich Kugel przywiózł sąsiadowi skrzynkę warzyw . Są jędrne jak piersi młodych dziewuch. Zapomniałeś już jak to smakuje co ? Ale sporo towaru przyjechało ,masz szansę sobie przypomnieć.
Henrich spojrzał na niego z niesmakiem. Jak ta obleśna gnida nie wstydziła się przy jego ,dwunastoletniej córce opowiadać o takich sprawach ?
Od czasu gdy jego żona zmarła przy porodzie był sam ,a w domu brakowało prawdziwej gospodyni.
Był dosyć przystojnym ,szpakowatym mężczyzną i pewnie mógłby się jeszcze ożenić ale do tej pory jakoś nie pomyślał o tym ,córka była jego oczkiem w głowie.
Zastanawiała go ta Suwalska.
Czemu kobieta w jej wieku ,sama zgłasza się na roboty ?
Spodobało mu się ,że była taka przedsiębiorcza i energiczna,pracowała przed wojną w handlu .
Dopiero później mu powiedziała ,że jej córka pracuje u jego sąsiadów Kuglów ,a zgłosiła się do pracy by ją odnaleźć. Helena oddała by duszę diabłu by jej dziecko było bezpieczne .

Wanda przymknęła oczy .
Czy nie lepiej było by umrzeć ?
Śmierć od zmęczenia i nieustanego bólu wydawała się całkiem prawdopodobna.

Elza Kugel spożywała kolejne jabłuszko.
Musiała cały czas nadzorować te trzy brudne ,leniwe ,głupie Polki ,najgorsza była ta Suwalska.
Oprócz wyjątkowego lenistwa ,ta młoda kobieta miała w sobie jakoś hardość i dumę ,która budziła zastanowienie.
Elza od początku czuła ,że ta dziewucha ,narobi im kłopotów.

Karolina Osmańska leżała w łóżku i pozwalała by ramiona Michała oplatywały jej szyję .
Był taki piękny ,jasnowłosy o niebieskich ,marzących oczach i uśmiechu jak milion dolarów.
Zakochał się ,prosił o rękę ale powiedział ,że ze ślubem muszą zaczekać aż mama wróci . Karolina oczywiście się zgodziła.
Gdy zasnął ,wstała z łóżka ,nałożyła na siebie jedwabny szlafroczek i zaczęła przeglądać zdjęcia ,które udało jej się zrobić.
Ta gra robiła się coraz bardziej niebezpieczna ,zacierała się w niej granica między przyjacielem a wrogiem ,prawdą a hipokryzją ,prawdziwym uczuciem a zleceniem które musiała wykonać.
I oczywiście pozostała kwestia ,czy nie zarobiła by więcej sprzedając te zdjęcia Dykowi.

Ruda patrzyła na Władka tak jakby stali się sobie zupełnie obcy.
Gdyby wtedy się pobrali ,on nie wyjechał do Włoch ,gdyby wojna ich znowu nie rozdzieliła ?
Co powiedział wtedy gdy się ostatnio widzieli trzy lata temu ?
'Nie mógłbym cię kochać najdroższa,gdybym honoru nie cenił bardziej 'cytat z jakiegoś wiersza .

Inka

Ciekawe