Graba

Inka

Takie malutkie opowiadanie o najbardziej potwornej wśród strażniczek. Moja wizja tej postaci Smile

Mam wrażenie, że starałam się zrobić z niej człowieka

Gdy go poznałam miałam zaledwie szesnaście lat. Czułam się wtedy zakochana. To była dojrzała miłość. Miała wymiar psychiczny. Przychodziłam do niego po szkole i godzinami rozmawialiśmy. Kiedyś chciał ode mnie czegoś więcej, niż rozmowy. Nie chciałam się na to zgodzić, ale ona zaczął mnie całować i dotykać. Krzyczałam i prosiłam, żeby tego nie robił, ale on mnie nie słuchał. Po tym wszystkim jednak, nie zniknął z mojego życia. Nie chciałam tego. To nic, że byłam młoda, a on ode mnie sporo starszy. To nic, że robił ze mną straszne rzeczy, zupełnie bez mojej zgody. Przecież kochałam go nad życie. Schneider.

Zaczęła się wojna. Nie sądziłam, że zmieni ona moje życie, ale skoro on się w nią zaangażował, to ja też musiałam. Wyjechałam za nim do Warszawy i zaczęłam pracę, jako strażniczka w więzieniu.
-Na co ty liczysz?-spytał mnie, kiedy weszłam do jego biura się przywitać.
-Kochamy się.-powiedziałam.
-Ja kocham wszystkie kobiety. Ale skoro już tu jesteś...

Powiedział, że kocha wszystkie kobiety. Za co? Czym sobie zasłużyłam, że nie mogę być tą jedyną? Od tej chwili wiedziałam jedno-że nienawidzę wszystkich kobiet. Od tej pory, przestałam mieć przyjaciółki. Dobrze, że mogłam się wyładowywać na tych więźniarkach.

-Mogę ci obiecać jedno Ryszkowska.-powiedziałam. Znałam tę kobietę, przed wojną była aktorką-polską, ale znaną też u nas. Była zdecydowanie za ładna i zdecydowanie wpadła w oko Schneiderowi. Uratował ją od transportu.-Żywa z tego więzienia nie wyjdziesz.

Nie lubię przemocy, ale muszę wyeliminować każdą możliwą konkurencję.

Zorina

Opowiadanie o toksycznej miłości.
Bardzo ładnie Paulinko choć trochę inne niż wcześniejsze ,mniej optymistyczne ale bardzo prawdziwe.

Dłużewska

Tak, bardzo realna historia choć z tą niechęcią Graby do przemocy nie zgodzę się.