Ostatni list

Roma

Tym razem dodaję list skazanej na śmierć przez UB. Zanudze was tymi listami.

Miły mój!
Tak trudno umierać teraz, po tym co przeszliśmy. Okupacja i powstanie. Kiedy go piszę płaczę. A wiesz dlaczego? Bo cię już nigdy nie zobaczę. Ale to szańce ostatnie ojczyzny.
Mam nadzieję, że jesteś bezpieczny. Obiecaj mi coś. Ułóż sobie życie. Z jakąś miłą i godną Ciebie kobietą.
Pytali mnie o podziemie. Nic nie powiedziałam. Tata był by ze mnie dumny, ale ja go zobaczę po drugiej stronie.
Jedno pytanie mnie dręczy. Uwierzyłeś w te oskarżenia?
Znowu płacze. Skazali mnie na śmierć za nic! Mnie niespełną osiemnastolatkę! Co ja zrobiłam?
Mam tyle do powiedzenia. Ale już nie powiem. Ja muszę już spać.
Wiesz co im wykrzyknę przed egzekucją? Przed tym jak mnie zastrzelą? Bądź zdrowa Ojczyzno! Tak to im wykrzyknę!
Mam nadzieję że za to co robię historia ich ukaże! Za mnie, za ,,Inkę" , za Janka, za ojczyznę!
Miły mój pozdrów naszych przyjaciół. Ja pozdrowię Janka, majora Konarskiego, Antka, Zosię, Apacza, Irenę, Wilka, Bambo i Mickiewicza. Oni ginęli nie za taką Polskę!
Cieszę się, że spojrzę mojemu egzekutorowi w oczy. Przedtem jeszcze się uśmiechnę. Tak!
Obiecaj że ułożysz sobie życie beze mnie.
Na wieki oddana
Julia

Dłużewska

Szokujące, że Julia planuje, co powiedzieć, czy raczej wykrzyczeć, przed egzekucją. Musi być bardzo harda. Z jednej strony płacze, z drugiej nie zabija jej strach, wydaje się być pogodzona z wyrokiem i teraz tylko chce jak najgodniej pożegnać się z życiem. Szokujące.

Wdarło się kilka błędów, przede wszystkim interpunkcyjnych, bardzo często nie stawiasz przecinków tam, gdzie są potrzebne, ale też takie błędy: "był by" - to pisze się jednak razem, czy "niespełną osiemnatolatkę" - tu powinno być niespełna osiemnastolatkę.
Czepiam się i mi głupio teraz, ale piszę o tych błędach tylko dlatego, że jesteś bardzo młoda, wszystkiego się z czasem nauczysz, stawiania przecinków też Wink

Roma

Dziękuję. Takie uwagi bardzo pomagają

Pierniczkowa

,,Jedno pytanie mnie dręczy. Uwierzyłeś w te oskarżenia? " - sedno sprawy. Myślę, że skazani na śmierć, będąc pewnymi swojego losu, martwili się właśnie o to. Dobrze, że to dostrzegłaś.
,,Ale już nie powiem. Ja muszę już spać." - jakie piękne pogodzenie się ze śmiercią!
Ach, no i jeszcze to, że ona ich pozdrowi. Tutaj tak dziecięco to zabrzmiało. Taka dziecięca wiara w to, że oni się wszyscy spotkają (btw, ja także tak myślę).

Bardzo mi się podoba, mimo iż nie jestem zwolenniczką tej formy stylistycznej. Kojarzy mi się z konkursami, na których podawali, na jaki temat masz pisać. XD