Londynczycy

Zorina

Zainspirowana rozmową w pogaduszkach ,zakładam temat.
Pamiętam ,ten serial wszedł na ekrany w tym samym czasie co Czas honoru i były to pierwsze od lat seriale ,które wzbudziły takie emocje.
Wobec Lońdyńczyków ,były zarzuty ,że przedstawia się obraz polskich emigrantów w złym świetle.
Zapraszam do dyskusji.

lilka1234

Dlaczego w złym świetle?
Cały ten serial był świetny, poczynając od samej czołówki:) Moim zdaniem świetnie przedstawiał realia. Pamiętam, że bardzo mi zapadł moment, gdy policja przyprowadziła do domu Stasia, z telewizorem, który wziął z wystawki. Świetnie było pokazane jak Ci ludzie tam są samotni. Nie pamiętam jak postać się nazywała, ale był pan który zbierał na budowę domu i wysyłała rodzinie pieniądze a oni wysyłali mu zdjęcie z postępami budowy i on zawsze wieczorem je oglądał.

Zorina

Bo się biją ,między sobą ,oszukają jedni drugich -coś takiego chyba padało w tych zarzutach.
Największą sympatią darzyłam tego bohatera ,którego grał Więckiewicz i jego ,żonę Ewę.
I tą panią Ninę ,która wynajmowała im pokoje ,która była takim dobrym duchem dla swych lokatorów.
Pamiętam ,że były jej urodziny a dzieci i wnuki zapomniały o niej i to było bardzo smutne.
Ale póżniej przyszli ci Brazyliczycy i była super impreza.

lilka1234

Tak pani Nina była świetna:)
Aż mnie naszła ochota żeby sobie zrobić powtórkę Smile

salvame

Ja też bym chętnie oglądnęła ten serial jeszcze raz.
Bardzo realistyczny, bardzo prawdopodobny serial a nie jakaś cukierkowa telenowela. Z przyjemnością śledziłam losy bohaterów i ich problemy związane z życiem w Londynie.