Scarlett

Zorina

Kontynuacja Przeminęło z wiatrem.
Jest to zupełnie inna Scarlett niż ta z powieści Margaret Mitchell.
Brakuje jej dawnego pazuru -mimo wszystko często wracam do tej książki bo bardzo lubie 19 wiek -tamtą modę i obyczaje.

Edda

Jak wielbię "Przeminęło z wiatrem", tak nie trawię "Scarlett". Po pierwsze, gdzie są dzieci Scarlett, po drugie, gdzie jej kanoniczność, tak na pewno nie zachowałaby się w większości sytuacjach, po drugie, co to za wątek z Irlandią, nie podobał mi się w ogóle, dla mnie tylko Atlanta, tylko Tara, żadne zamczyska. Po trzecie, Rett i jego rodzina: NIE, NIE, NIE! Jego relacja z Scarlett po prostu sztuczna, żadnych iskier tam nie odczuwałam, wątek z jego rodziną i matką niewypalony. Po prostu, nie on. A końcówka straszna.
Szkoda, że taka książka powstała. Czytałam ją krótko po skończeniu PzW, ale nigdy nie traktowałam jej jako kontynuacji. Dla mnie kończy się to słynną sceną z "Frankly, my dear, I don't give a damm."

Zorina

Masz dużo racji.
Z silnej Scarlett zrobili w kontynuacji ,płaczliwą idiotkę ,uganiającą się za Rettem i jeszcze te okropne ,szczegółowe opisy ,co ona jadła na śniadanie.

Są jednak w tej książce też ładne fragmenty ,szczególnie ten gdy Mammy umiera.
Ale właściwie serial podobał mnie się bardziej.