Sara

Zorina

Sara Kruszewska była szczupłą brunetką o pięknych ,szarych oczach z długimi czarnymi rzesami .
Była prymuską ,najlepszą studetką na roku.
Jej ojciec był bankierem ,matka zajmowała się domem.
Sara zawsze dostawała wszystko ,to czego chciała -była jedynym i długo upragnionym dzieckiem swoich rodziców.
Leon Sajkowski cieszył się kryształową opinią ,wybitnego profesora ,czułego męża i ojca.
Na początku traktowała go jak wyzwanie a póżniej ku swemu zdziwieniu pokochała go, a tego nie było w jej scenariuszu.
Nie zastanawiała się nad kwestiami moralnymi i rodziną Leona.
-To nie ma sensu powiedział jej któregoś dnia. Powinnyśmy się rostać.
-Ty powinneś się rostać z żoną wypaliła patrząć mu prosto w oczy. Co cię trzyma przy tej ,wiecznie narzekającej ,starej ,oziębłej żonce ?
-Saro ,jesteś młoda i piękna i kiedyś znajdziesz kogoś kto cię pokocha. Ja mam rodzinę.
-A ja nie chce nikogo, tylko ciebie.
Przy Sarze pierwszy raz w życiu Leon czuł się prawdziwym mężczyzną ,silnym i zdecydowanym. Uczucie to upajało jak szampan.
Gdy euforia minęła zdał sobie sprawę ,że skrzywdził Sabinę ,kobietę którą naprawdę kochał i na której mógł polegać w każdej sytuacji.
Zawsze stała przy nim -ironiczna i apodyktatyczna ale wierna i lojalna.
I dzieci -Lena i Romek. Nie mógł ich zostawić.

-Pójdziemy na kawę ?
-Wołabym zjeść taratulę niż pójść na kawę z tobą Sara spojrzała na Moslera z pogardą. Był oślizgłą gnidą.
-Zadzierasz nosa ale kiedyś ty i twój profesor bedzię mnie błagał na kolnach ,żeby wam w czymś pomógł.
-Ty byś nikomu w niczym nie pomógł. Zdajesz egzaminy tylko dlatego ,że umiesz dobrze ściągać.
-A ty bo romansujesz z profesorem ,mała ladacznico.
Uderzyła go mocno w twarz.
-Zapłacisz mi za to powiedział Mosler. Pożałujesz tego.

Inka

Piękne! Wiemy jak Mosler zemścił się na Leonie, ale napisz też jak na Sarze Smile