Tego świata już nie ma.

Konarska

Oj, Lora! Tak się nie robi! Ja już się do snu szykuję, a tu takie coś... tyle emocji w jednym tekście, że... nie usnę Smile

Jak jutro będę usypiac na WOSie to zwalam na Ciebie.
A co do opowiadania: piękne (jak zawsze). Bardzo emocjonujące. Cudowna cześć powstańcza, tylko zgubiłam się w chronologii - mamy, zdaje się, wrzesień, prawda? Ta część aż kipi od powstania - od emocji, od bólu, od zrezygnowania i od młodości. Nie wiem, czy rozumiesz mój komplement, ale chodzi o to, że czytając powstańczą część czuję się tak, jakbym czytała wspomnienia z powstania.
Część pierwsza: Bardzo podoba mi się, że Władek w końcu przemówił. Tylko nie mogę Ci wybaczyć śmierci Celiny.
I ostaatnia Londyńska część, pozwoliła mi złapać oddech. Sielanka. I dobrze.

Lora

Pierniczkowa

No więc:
bardzo prawdziwa jest część druga, tak, właśnie, jest prawdziwa! To, że oni czują, iż skazali cywilów na śmierć, jest naprawdę bardzo... prawdopodobne. Sama nie wiem, co o tym myśleć. Czy to przez powstanie przez miasto przeszła taka rzeź? Czy może Warszawa i tak wymarłaby za sprawą okupacji?
No, miałam pisać komentarz, a nie jakieś rozważania.
Co do części trzeciej, to im dalej czytałam, tym głośniejsza była myśl: niech ona już wstawi kolejną część, niech ona wstawi kolejną część! Very Happy

No to wstawisz? Bo jest naprawdę bardzo ciekawe! Smile

Lora

Lora

Pierniczkowa

Jej, rozkręca się ten wątek Anstazji. Poruszyła mnie część o koszulach... Masz talent.

Konarska

Piękny fragmetn. Przeczytałam go już wczoraj, ale szkoła, mam nadzieję, że wybaczysz...
Róża jest bardzo prawdziwa w tej swojej niechęci do Anastazji... A jednocześnie taka ludzka i ciepła... Coś czuję, że Nastka jeszcze ta popalić.
A ta część o koszulach, to oparta na jakiś źródłach?

Lora

Lora

Lora

Pamięta ktoś jeszcze o tym opie?

Konarska

Pamięta ja i czeka z niecierpliwością na ciąg dalszy Smile

Lora

Konarska

Ale ten Bronek jest... taki prosty. Bardzo mi się podoba Róża-matka. Czy ona ma romans? nie to nierealne... Ciężko mi z tym, że w ich małżeństwie jest kryzys, że mają inne priorytety. Władek jak zwykle broni siostry i w nią wierzy. Brakuje mi tu Michała...
Brakuje mi części powstańczej, one są świetne! Chciałabym opoczytać trochę o Anastazji i Karolu. I w ogóle, to imię jest takie piękne - Anastazja.

Lora