Wesele

Inka

Białe ziarno, czarny mak
Młodej żony słodki smak

- Pięknie wyglądasz, Cela. - Lena nie mogła napatrzeć się na przyjaciółkę w białej sukni. - Macie z Michałem wielkie szczęście. Pamiętam swój ślub z Jankiem. Ten, który się udał. Na szybko, nawet nie miałam welonu, ani sukni. To trwało może jakieś 15 minut...
- Ale za to, jak się kochaliście...
- Wy na pewno nie mniej
- Nawet nie wiecie, jak bardzo go kocham dziewczyny.
- Celina, nie ruszaj się, bo ci nie mogę ładnie wpiąć welonu! - ofuknęła ją Ruda. Byli szczęśliwi. Z dala od Warszawy, od tego wszystkiego. Anonimowi, zupełnie nowi mieszkańcy w małym miasteczku na ziemiach odzyskanych. I choć chłopaków ciągnęło do walki, to jeszcze czekali. Czekali, kochali i marzyli razem ze swoimi ukochanymi.
- Dziewczyny, już późno! Cela, spóźnisz się na własny ślub!
- Jeszcze nie ma makijażu! - spanikowała Ruda.
- To na co czekasz! Wpinaj ten welon i maluj mnie!
- Spokojnie zdążymy. - drzwi do pokoju na poddaszu domku, który wynajmowali w siódemkę uchyliły się.
- Zwariowałeś!? - Wanda podbiegła do Michała. - Zamykaj oczy! Nie możesz widzieć panny młodej przed ślubem! Bronek, zabierz go! - zaczęła krzyczeć najgłośniej jak tylko mogła.
- Ja chciałem tylko zauważyć, że za pół godziny mamy być w kościele.
- Już ty się o to nie bój. Zdążymy.

- Ja Michał, biorę sobie ciebie Celino za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że cię nie opuszczę aż do śmierci. - Celina pomyślała, że powinna powiedzieć, że trzyma go za słowo. Tymczasem sama powtarzała za księdzem słowa przysięgi, które brzmiały piękniej, niż wszystkie jej ulubione wiersze.

Przed drzwiami kościoła czekał Jaś z naręczem ryżu.
- No dalej! Rzuć w ciocię i wujka! - szepnęła mu Lena do ucha. Podszedł do nich, a oni w deszczu spadających białych ziarenek zaczęli się namiętnie całować.
- Życzę wam, żebyście zawsze byli tak szczęśliwi jak dziś. - Lena.
- Życzę Ci braciszku, żebyś wydoroślał, a tobie Celinko, żebyś szybko przy nim nie osiwiała. - Władek. Śmiech.
- Ja wam życzę żebyście się już nigdy nie rozstali. - Ruda.
- Żeby każdy was dzień był snem. - Wanda.
- Żebyście wychowali dzieci w wolnej Polsce. - Bronek.
- Cela...życzę ci tego, co sobie. - szepnął jej Michał do ucha.

Skromne przyjęcie w niewielkim zajeździe. Maria nie dotarła do kościoła na czas, ale czekała na syna i synową z chlebem i solą. Była ubrana w bladoróżowy kostium. Promieniała. Dobrze, że ona też wyjechała.
- A teraz tłuczecie kieliszki! - krzyknął Bronek. Wanda podała im je. Wypili i rzucili za siebie. Oba potłukły się w drobny mak.

Taniec. Taniec bez przerwy, aż do północy. Te wszystkie słowa, które sobie szeptali. To, że mogli mówić do siebie "żono" i "mężu". To były najpiękniejsze chwile ich życia.

- Lena, a ty? - Wanda wzięła przyjaciółkę za rękę. - Nie idziesz łapać welonu?
- Jestem wdową, nie panną. - odrzekła smutno.
- To tylko zabawa, chodź! - Lena podniosła się z krzesła i razem z przyjaciółkami i kilkoma sąsiadkami otoczyła Celinę. Ironia. Padło akurat na nią. To ona złapała.

- Proszę państwa! - krzyknął Bronek. - Chciałbym wznieść toast!
- A to jakiś hrabia, czy co, że takie ma maniery? - szepnął jeden z sąsiadów.
- Michał i Celina. Ta para jest sobie pisana, o czym świadczyć może ilość ich rozstań i powrotów w ciągu ostatnich lat. - młoda para wybuchnęła gromkim śmiechem. - Nie mniej jednak - wypijmy za to, żeby dzisiejszy dzień ostatecznie i nieodwołalnie połączył tych dwoje ze sobą. - tym razem cała sala nagrodziła Woyciechowskiego gromkimi brawami.
I znowu taniec. Do upadłego. Nad ranem wrócili do domu. Celina zdjęła suknię. Położyła się obok Michała zupełnie naga.
- Czego byś chciała najbardziej?
- Czego? Żeby całe nasze życie było takie jak ta noc.
- To mogę ci zagwarantować.

Konarska

Dziewczyny, jesteście niesamowite! Jedna z filmikiem, druga z opowiadaniem. Poryczałam się na tym opowiadaniu, jest takie piękne i beztroskie. Idealne. Mój ulubiony fragment:

lilka1234

Mam to samo, normalnie jakbym oglądała film:) MIchał wchodzący do pokoju i wyganiające je dziewczyny:) Widzę i słyszę Wesołowskiego. Świetne;p

Dłużewska

Ale cudne!

Konarska

Czuję się matką tego pomysłu. Przepiękne dziewczyny mi dziś prezenty zrobiłyście - całkowicie zrekompensowany okropny preznet ze szkoły.

Inka

A co dostałaś w szkole?

Linnhe

To było piękne.

Konarska

Dostałam gąbkę Smile

I skarpety o dwa rozmiary za duże.

Inka

Szkolne mikołajki zawsze spoko :p

Audrey

Takie sielskie opowiadanie, aż rozmarzyłam się przez ten ślub <3. Pięknie !