Tam, gdzie nasze miejsce

Konarska

Jeju, czemu to jest koniec?
Strasznie żal mi Celiny, która jest okropnie samotna. Ona jest zbyt wrażliwa na powstanie, wrażliwsza nawet od Wandy. Wydaje mi się, że to co ją to miłośc Michała. Ale w Twoim opowiadaniu Cela przekonała się, że Michał tak naprawdę jej nie kochał.
Czyli nie mam obsesji na punkcie Tatiany i Aleksandra, że znalazłam to nawiązanie? Razz

Dłużewska

Na samym początku to opowiadanie miało składać się z jednej części, bo taki miałam luźny pomysł. W miarę pisania, okazało się, że części musi być więcej. Trochę rzeczy pominęłam, między innymi rozmowę MiC o zazdrości... Co do Krzysztofa, to wprowadziłam go po to, by przypomnieć sobie i może Wam też, że Celinka kiedyś miała porządnego narzeczonego, który może i był bufonem, ale nigdy by jej nie zdradził i chyba naprawdę ją kochał.

Ola, znasz Tatianę i Aleksandra? Very Happy

Choć trzeci tom mi się nie podobał (poza wojną w Wietnamie), Tatiana była ohydnie nieznośna i zachowywała się jak rozkapryszona nastolatka, to to ostatnie zdanie było cudowne i tak bardzo pasowało mi do mojego zakończenia, że nie mogłam się powstrzymać.

Konarska

Czytałam pierwsze dwa tomy tylko Razz