Monachium

Zorina

"Umówiłam się z nią na dziewiątą 'to jedna z moich ulubionych piosenek.

Konarska

Ryczę i ryczę i nie mogę sie pozbierać. Aniu, dziękuję Ci za te opowiadania...

Dłużewska

"Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną
Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,
Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;"
Celina poczuła, że po twarzy spływają jej łzy, ale nie dopuściła do drżenia głosu. Stała na scenie i wyciągała lewą rękę w stronę widzianego oczami wyobraźni Niemna. Miała na sobie czarną sukienkę, a spływające po jej ramionach włosy ozdabiała kokardka. Właśnie brała udział w ogólnopolskim konkursie recytatorskim.

Skończyła, a w auli zaległa cisza. Po kilku sekundach salę wypełniły gromkie brawa. Młoda Dłużewska spojrzała na swoją polonistkę - ukradkiem wycierała łzy z twarzy.

- Zwyciężczynią zostaje Celina Dłużewska z VI Państwowego Gimnazjum imienia Tadeusza Reytana w Warszawie! Za niezwykłą interpretację i emocje przekazane słuchaczom.

Celinie nie zależało na zwycięstwie, do konkursu wcale się nie przygotowywała. Można powiedzieć, że weszła na scenę prosto z ulicy. Nic jednak nie mogła poradzić na to, że Mickiewicz zawsze wzruszał ją do łez, a wszczepiony doń szacunek nakazywał recytować jego dzieła z zamiłowaniem większym niż cokolwiek innego.

Teraz oto Celina Dłużewska stała z wielkim bukietem kwiatów i pięknym dyplomem w ręku, figlarnie uśmiechając się do publiczności. Za kilka lat w ten sam figlarny sposób uśmiechać się będzie do majora Martina Halbego z Abwehry. Ba, Celina dla dobra kraju będzie gotowa nawiązać z nim romans i oddać mu swoje ciało.

***

Tłumaczeń przybywało. Celina coraz później wracała do domu. Michał zaczął ją odwiedzać w pracy. Czasem razem szli na obiad, potem Celina wracała do placówki. W końcu postanowiła, że trzeba kupić biurko i maszynę do pisania - musi pracować też w domu. Wybrali się na zakupy.
Dłużewska miała na sobie czarne spodnie i swój ciągle nowy czerwony płaszczyk. Świeciło słońce. Założyła ciemne okulary.
Szli ulicą, a Michał nie mógł oprzeć się wrażeniu, że wyglądają bardzo elegancko i nieprzyzwoicie bogato. Miał na sobie nie gorszy od dziewczyny płaszcz i drogi garnitur szyty na miarę. Spojrzał na ukochaną, która wspierała się na jego silnym ramieniu. Wyglądała fantastycznie. Już wcześniej widział ją w spodniach - najpierw w powstaniu, potem na odbudowie, ale to nie to samo, co teraz.
Pozazdrościł sam sobie. Celina stała przy stoisku z owocami i podawała mu zakupy: jabłka, banany, cytryny. Co się z nimi stało? Rok temu kończyło się powstanie, wychodzili z miasta obszarpani i brudni. Teraz rządził nimi pieniądz.
- Rok temu kończyło się powstanie. - powiedział, gdy ruszyli dalej.
- Pamiętam.
- Ciekawe, co u Władka i Rudej.
- Michał... też jest mi źle z tym, co się stało, że przegraliśmy, że żyjemy w Monachium...
- Więc wracajmy tam!
- Powiedziałam ci już, że nigdy się na to nie zgodzę. Nie zgodzę się na bezsensowną walkę. Co innego, gdyby pojawił się konkretny pomysł...
- Konkretny pomysł? Jaki?
- Nie wiem. To ty udzielasz się w "Polsce Niepodległej". Powinniście coś tam obmyślić, jakiś zryw, a nie liczyć na zachód.

Celina oświeciła Michała. Postanowił jak najszybciej przekonać przełożonych o konieczności kolejnego samodzielnego zrywu.

I found the strength
I'm breathing again
And I've told myself
I'm still a lucky man

'Cause when I thought
I couldn't start anew
When it's dark
A light shines through
In my time I got to love you

Well, you showed me how
Just how good life can be
Looking back now
It's almost hard to believe

I'll move ahead
You know I'll do my best
And through it all
I know I'm blessed
'Cause in my time
I got to love you

I never needed someone
Like I need you right now
Just when my new life's begun
Something reminding me
You'll always be the one
So I pick myself up
And I won't let you down
'Cause in my time
I got to love you

"In My Time" Europe
Odnalazłem w sobie siłę
Znowu oddycham
Powiedziałem sobie
Że nadal mam szczęście

Gdy zdawało mi się
Że nie dam rady zacząć od nowa
Przez ciemność
Przeniknęło światło
W swoim czasie muszę cię kochać

Pokazałaś mi
Jak piękne może być życie
Patrząc teraz za siebie
Ciężko jest uwierzyć

Pójdę dalej, naprzód
I wiesz, że dam z siebie wszystko
I w tym co się stało
Jest dla mnie błogosławieństwo
Bo w swoim czasie muszę cię kochać

Nigdy nie potrzebowałem nikogo
Tak bardzo jak teraz potrzebuję ciebie
Bo gdy rozpocząłem nowe życie
Coś przypomniało mi
Że ty zawsze będziesz tą jedyną
Więc poświęcam samego siebie
I nigdy cię nie zawiodę
Bo w swoim czasie muszę cię kochać

Inka

Ale świetnie!

Linnhe

Piękne!

Dłużewska

Już nie kochali się codziennie. Celina nocami siedziała nad tłumaczeniami. Pochłonęły ją do reszty. Zaczęło to Michała denerwować, ale jeszcze nic nie mówił. Aż nie znalazł w mieszkaniu silnych środków nasennych.

- Ty to bierzesz?!
- Tak.
- Codziennie?
- Michał... przestań.
- Tego nie można brać codziennie! Może nie wyglądam, ale skończyłem dwa lata medycyny i dobrze znam ten środek.
Celina brała tabletki codziennie. Inaczej nie mogła usnąć. Ponadto bolał ją kręgosłup od ciągłego siedzenia za biurkiem. Była strasznie zmęczona i na niczym nie mogła się skupić.

***

- I jak będzie? - pytanie Michała wyciągnęło Celinę z niezrozumiałej dla niej samej otchłani. Prasowała jedną i tą samą sukienkę. Michał właśnie kończył jeść zupę.
- Ale z czym? - jej myśli skupiały się wokół zeznań hitlerowców.
- Ty mnie w ogóle nie słuchasz.
- Słucham. - odpowiedziała szybko.
- Od pięciu minut proponuję ci wizytę na pływalni. To poprawi stan twojego kręgosłupa.
- Nie mam czasu.

Michał umył po sobie talerz i wyszedł.

Inka

Ale podoba mi się Michał, który dba o zdrowie zapracowanej Celiny!

Dłużewska

Niestety w tym momencie zaczyna się lekki kryzys. Ale o tym jutro. Stworzyłam w głowie całe ich monachijskie życie i wybrane sceny z młodości Celiny także jeszcze sporo napiszę Rolling Eyes

Dłużewska

"Brawo, Celina! Brawo!"
Panna Dłużewska właśnie pobiła rekord Polski i zdobyła złoty medal na zawodach lekkoatletycznych w Wilnie. Jej dyscypliną jest skok w dal.

Sportowa kariera Celiny była krótka, lecz owocna. Dwukrotnie brała udział w ogólnopolskich zawodach i dwukrotnie zdobywała złoto. Nie musiała wyjątkowo się starać, gdyż sport miała w genach. Na treningach dawała z siebie pięćdziesiąt procent, dopiero w czasie decydującego skoku konkursowego sto. Szczęśliwie odziedziczyła po matce silne nogi.

***

- Znowu się wymądrzasz!
- A ty znowu stałaś się nieznośna!
- Przepraszam cię, ale muszę wracać do pracy.
Celina siedziała za swoim domowym biurkiem, Michał stał nad nią. Odwrócił się i sięgnął po płaszcz.
- Nie wychodź! - nie krzyknęła, ale też nie mówiła łagodnie.
Ta sytuacja za bardzo przypominała jej ich rozmowę w "Czytelniku". Nie chciała, by wychodził i w ten sposób dopełniał powtórki z tamtego wydarzenia.

Michał przystanął po czym wziął płaszcz i wyszedł.

***

Przyszedł kolejny list od Wandy. Występowała w Ognisku Polskim w Londynie, oglądał ją tam sam Anders! Podobnie jak Celina, Ryszkowska poświęciła się pracy i karierze. Przyjaciółka pisała, że Bronek nie umie odnaleźć się w nowej rzeczywistości całe dnie snując się z kąta w kąt. Wanda nie narzekała, lecz martwiła się o ukochanego. Celina odpisywała, że to samo dzieje się z Michałem. Dłużewska żaliła się w listach, że ona i młodszy Konarski przestali się dogadywać.

Lena pracuje w BOS i kontynuuje studia. Jasio rośnie zdrowo, Lena przysłała jego aktualne zdjęcie, co Celinę szczerze wzruszyło.
- Popatrz Michał, to Jasio.
Michał nie był zainteresowany.

Zbliżały się święta.

Zorina

Pojawił się poważny kryzys w związku.

Konarska

W książce ich rozwalili, w serialu też, więc Ty Aniu choć ich nie rozwalaj.
Przepiękne to.

Mondler

Olu, a możesz chociaż o książce nic nie pisać? Wolałabym ją przeczytać bez jakichkolwiek spoilerów a jak na razie nie mam na nią środków Rolling Eyes

Konarska

Konarska

Miałam na myśli II tom.

Mondler

No ja myślę Razz