6x13 "Przysięga i rozkaz"

lilka1234

Jabłoński z Lebiediewem odjechał zanim zaczęli atakować naszą czwórkę.

Dłużewska

Linnhe, co Ty wygadujesz. W ogóle nie rozumiem jak mogłyście pisać, że nie dacie sobie ręki uciąć, że Celina umarła. Celina nie żyje. Gdyby żyła nie zostawiliby jej, przecież była sztywna, miała zastygnięte oczy, no co Wy mówicie. Ludzie, jak mnie to boli!

Inka

Różne cuda się zdarzają. A zostawienie jej w zasadzie mogło być szansą, bo oni jej nie mogli pomóc, a milicjanci owszem - przetransportować ją do szpitala, miała dobre dokumenty...

Dłużewska

Dopatrujecie się już tak przedziwnych rzeczy. Gdyby scenarzyści Was posłuchali i napisali dalsze losy bohaterów, to już bym tego na pewno nie oglądała. Oni wszyscy zginęli. Wszyscy. Ruda, Władek, Bronek i ranny Michał - bez opatrunków, bez jedzenia, bez grosza przy duszy. Wanda i Helena - jak nic kara śmierci. To jest koniec "Czasu honoru".

Inka

Nie złość się na mnie Aniu. Pamiętaj, że długo po śmierci Janka byłam przekonana, że go uratowali, a pogrzeb był sfingowany. I mimo, że rozsądek podpowiada mi, że zginęli, to muszę się ( i przy okazji was) pomęczyć wizją, że jednak się udało, było dobrze.

Dłużewska

Jak ja patrzę na martwą Celinę i na rozpacz Michała, który przez cały odcinek płacze lub ma łzy w oczach, kiedy słyszę słowa Władka "Wszystko straciliśmy - młodość, marzenia, Ojczyznę", to ja już nic więcej od tego serialu nie chcę. Historii nie zmienisz. Nie można ich tak kurczowo trzymać przy życiu. Nie tam i nie wtedy.
Powstania też nie chcę. Trzeba było zrobić taką serię, kiedy był na to czas.

Mondler

Aniu, w sumie to masz takie same odczucia, jak ja..

Ale co do Celiny to my o tym, że nie wierzymy w jej śmierć pisałyśmy dlatego, iż tak sądziłyśmy po obejrzeniu odcinka 12. Nie chciałyśmy spoilerować. 13 odcinek nie zostawia złudzeń. A to, że dziewczyny wierzą w inne zakończenie to to dodaje mi tylko otuchy Wink

Inka

Ja nie wierzę w inne zakończenie. Tylko chcę wierzyć. Czujecie tę subtelną różnicę Smile

?

Dłużewska

Dla mnie to jest uwieńczenie tego serialu:

I jeszcze takie jedno zdjęcie na pożegnanie:

Nawet nie jestem w stanie napisać teraz, jak wiele "Czas honoru" wniósł do mojego życia.

Inka

O tak. Nie wiem, gdzie bym teraz była, gdyby nie Czas honoru.
Jezu, a gdzie byśmy wszyscy byli, gdyby nie prawdziwi Władkowie, Rude, Celiny, Michały, Leny, Janki, Bronki, Wandy? Wczoraj się nad tym długo zastanawiałam i zapisałam swoimi rozważaniami cztery strony w zeszycie Razz

Linnhe

Jenny

Witam Kochani w kolejnym dniu pogawędek na temat naszego przyjacieja,jakim niewątpliwie jest czas honoru Smile

Gdzieś zobaczyłem pewną kwestię, która mówiła o irytujących postaciach jakie mogliśmy spotkać w VI , czyli minionej już serii Smile

Pewnie o wiele trafniejsze byłoby określenie ,że już dawniejsi bohaterowie na tle oglądanej transzy stali się nieco " niewygodni" . Ktoś dla dobrego przykładu przybliżył Bronka... I zdecydowanie ma racje... Charakter i jego usposobienie uległy minimalnej a może wręcz przeciwnie-bardzo dużej zmianie...Naprawde przeróżnie można to interpretować... Jeżeli jako punktem odniesienia ustanowimy całokształt sylwetki Bromka w poprzednich seriach to zdecydowanie potwierdzimy przedstawioną wyżej tezę Smile

Według mnie stworzone , ( można powiedzieć) nowe zachowanie Woyciechowskiego jest celowe i ma za zadanie wywołać momenty dyskusji Smile

Postacie muszą być wielobarwne, a nie przeciwnie...Jest pięknie jeżeli obserwujemy przemiany wewnetrzne głównych bohaterów poniewąż właśnie wtedy możemy zauważyć czasy w których żyli ( Jaśniej- chodzi mi tu przede wszystkim jak wojna wpłyneła na ich uczestnikó ) ... Smile

A co wy myślicie na ten temat ? Very Happy

Czy macie ukształtowane jakieś szczególne zdanie ? Smile

Konarska

Ja się chyba nigdy nie pozbieram po tym odcinku. Minęły już dwa dni, a ja nadal ryczę. To jest okropne. To okropne, że to już koniec. Że ich nie ma. Że nie ma Michała, Bronka, nawet Władka, którzy przeżył Pawiak, tyfus, depresję, dwa lata w lesie. Celiny, która chciała normalnie żyć, Rudej, która po to się wymknęła, żeby zginąć (dobrze, że w ramionach Władka). Wandy, którą ostatnio strasznie polubiłam, która była taka zwykła, żadna bohaterka, ale zawsze robiła to, co było trzeba. Heleny, która poszła z córką. Lena jest całkiem sama, już nawet nie ma przyjaciół. W takie gnidy jak Rainer sobie żyją spokojnie. Nawet Woźniaka mi żal... On tak strasznie kochał tą Emilkę...
Czuję się tak, jakby mi zabili najbliższych przyjaciół, braci. Przez te wszystkie lata tak strasznie się zżyłam z chłopakami, z dziewczynami, kibicowałam im. I teraz ich nie ma i już nie będzie żadnej sceny JiL ani MiC ani nawet BiW i WiR Sad

Nie zobaczymy jak Michał dokucza Władkowi, ani jak przezywają Bronka "Hrabią". Zginęli za Ojczyznę, za ideały. Mam nadzieję, że nie będzie już kolejnych serii, nawet o PW nie musi być, bo ta ostatnia scena tak pięknie to wszystko zamknęła. Nie poddali się, walczyli do końca. Michał, Władek, Bronek, Ruda kontra zło całego świata. Cieszę się, że poznałam CzH, że mam takie właśnie ideały jak nasi chłopcy.
Chciałam napisać długaśny wywód o każdej ze scen, ale chyba nie ma sensu.
Chyba zajmę się tylko pierwszą, którą ciągle mam przed oczami. Pożegnanie Michała z Celiną. Świetne, takie smutne i pełne goryczy. Taka piękna, niespełniona miłość. Moi ukochani. Nie wiem, czy kiedykolwiek zapomnę, jak Michał celuje do Bronka, chcąc go zabić. A potem, jak Władek próbuje mu przemówić do rozsądku. Nie mogę się pogodzić z tym, że Michał tak ją tam zostawił. Nie mówiąc o moim wkurzeniu na to, że kiedy Celina tam umiera, oni gadają o Karkowskim. Brakowało mi stwierdzenia "Celina umarła, ale Wanda jest cała, idziemy gonić Karkowskiego a jak go złapiemy zrobimy imprezkę. Chodź, Guzik". Ale te sceny wynagradza mi Władek i jego "Wszystko straciliśmy". Takie to było prawdziwe, bo Żołnierze Wyklęci faktycznie stracili wszystko, nawet honor. Chociaż nie, honoru nie stracili, ale taką ogólną ludzką godność, zabijali ich po cichu jako zdrajców i chowali na śmietnikach. Ot, paradoks historii.
Jeśli o mnie chodzi, to z tego odcinka najbardziej pamiętam grę Jakuba Wesołowskiego, który za Michała w tym odcinku powinien dostać Oscara. To było takie prawdziwe, że mimo tego, że chciał się zabić, że stracił ukochaną, to nadal "Stał nieugięcie na straży jej honoru i o wyzwolenie Jej z niewoli walczył, aż do ofiary życia" Sad

" A z drugiej strony, mimo, że walczył, angażował się w odbicie Rudej, to ciągle miał w oczach taki ból i pustkę. Myślę, że jemu już naprawdę wszystko jedno. Sądzę, że gdyby nie ta obława, to on by strzelił sobie w łeb po odbiciu Rudej.
Ostatnia scena była mistrzowska. Już sobie leżeli na tych kamieniach, Ruda wreszcie spokojna w objęciach Władka, tacy uśmiechnięci, naiwna Ola myśli: "Tak, już wszystko będzie dobrze, szkoda, że to już koniec, ale będzie jeszcze jeden sezon" I nagle ta strzelanina... Jeleń, który zawsze był taki odważny, hop do przodu, nie wytrzymuje i idzie się poddać. Znowu mam nadzieję, że coś się stanie, jakiś cud. I te słowa tego skur***la Liebieświni, jak ją nazywam, "Nie potrzebujemy jeńców..." Jeleń dostaje w serce, zaczyna się jakaś jatka. Nasi padają jak muchy. Kończy się im amunicja, a Bronek podbiega do Michała i Władka. Piękna alegoria ich przyjaźni. Nawet w godzinie śmierci razem, choćby nie wiadomo co się działo. Za to jestem w stanie wybaczyć Bronkowi tę knajpę. Michał dostaje. To głupie, ale mi spada kamień z serca. bo dla niego przecież nie było już życia bez Celiny. Kiedy jednak oni odchodzą w stronę tej mgły, robi mi się tak strasznie przykro. Do wczoraj wierzyłam, że przeżyli tzn Władek, Ruda i Bronek przeżyli. Ale przecież tam była regularna obława. Nie mieli szans żeby to przeżyć. Jest mi tak strasznie, niewysłowienie wręcz przykro.
Braukuje mi słów, by określić ten odcinek bo "Wspaniały, niesamowity, przepiękny" to jednak chyba za mało. Zdecydowanie najlepszy. Jak dla mnie mogłoby się na tym skończyć, bo dzięki niemu i ostatniej scenie wybaczyłam scenarzystom tę głupią i lekko nieprzemyślaną serię. Boję się jednak, że zniszczą to powstanie. Nie rozumiem szczerze mówiąc, po co ta kolejna seria. To byłyby taki piękny, symboliczny koniec. Nie wiem, czy będę się mogła jeszcze emocjonować, wiedząc, że i tak wykończą ich nasi.