Celina i Halbe

Dłużewska

Michał wszedł do mieszkania. Celina, ubrana w czarny szlafrok, siedziała przy kuchennym stole. Popijała herbatę z filiżanki, przeglądała najświeższą gadzinówkę. Niepewnie położył plecak na podłodze w przedpokoju. Wiedział czego może się spodziewać. Wiedział, że Zygmunt na pewno nie zachował rozmowy Konarskich tylko dla siebie.

- I jak Osmańska? Spisała się? - odłożyła gazetę. Drwina wylewała się z jej oczu, wyciekała na całe pomieszczenie. Powietrze stało się gęste.
- Yyy... Nie. Nie zrobiła żadnych zdjęć. - powoli wszedł do kuchni.
- Ja nie mówię o tym. Pytam, czy spisała się w łóżku. - sięgnęła po filiżankę. Z wyczekiwaniem wpatrywała się w Michała. - Spisała się? - Celina już nie umiała być inna. Nie umiała odmówić sobie tej złośliwości. Bawiło ją to.
- Nie. - skłamał.
- Jesteś głodny? Ugotuję ci kluski.
Usiadł. Milczeli. Po chwili rzuciła na stół talerz z kilkoma okraszonymi cebulką kluskami. Znowu usiadła. Michał zabrał się za obiad, na który nie miał ochoty. Czuł na sobie jej spojrzenie, jakby zmuszała go do jedzenia.
W końcu głośno westchnęła.
- Michał, ty jesteś kobieciarzem. - wbiła w niego swoje brązowe, szkliste oczy.
- Celina... - zaczął choć nie miał pojęcia, co mógłby powiedzieć. Tak, był kobieciarzem.
- Nic nie mów. - położyła swoją chłodną dłoń na jego dłoni. - I tak cię kocham. - szepnęła.

Inka

:

Dłużewska

Najlepsze i tak przed Wami Razz

Konarska

Nie to miałam na myśli pisząc o Osmańskiej. Myślałam raczej o... no że jej da kosza. Że ją wyśmieje. A nie to!
Ostatnia część jest cudowna, zwłaszcza ostatnie zdanie.

Dłużewska

To nie Twoja prośba, Olu, wpłynęła na tę część. Już wcześniej zaplanowałam noc Michała i Osmańskiej Wink

Konarska

Ufff! Już bym żyła w poczuciu winy.

Dłużewska

Michał jest kobieciarzem. Gdyby się o tym dowiedziała trzy lata wcześniej, zabiłaby ją jej własna rozpacz, kazałaby mu się wynosić, krzyczałaby i ciskała w niego czym popadnie. Ale teraz nie.

Siedziała na brzegu wanny. Lekko rozczesywała palcami dopiero co umyte włosy. Nic nie czuła. Zupełnie nic. Zastanawiała się tylko - dlaczego? Dlaczego ją teraz zdradził? Kim była ta Osmańska? Jak ona wygląda, co w sobie ma? Co w sobie miały wszystkie inne kobiety, z którymi był w łóżku?
A Celina? Czy jest tylko jedną z wielu? ... A jeśli Zygmunt znowu się nie myli? Będzie przez Michała cierpieć. Dobrze, będzie cierpieć.

Niech ją zdradza i poniża, byleby jej nie zostawił. Zaczęła pocierać skronie. Bardzo potrzebowała Celiny z dawnych lat. Musiała się nią stać, by wykrzesać z siebie coś, co go przy niej zatrzyma. Musiała okazać jakieś uczucia.

Michał nie może jej zostawić samej. Musi z nią być aż do wybuchu powstania. Podejrzewała, że w czasie walk, i tuż po nich, ich życie nie będzie zależeć tylko od nich samych.

Między nami nic nie było
Parę nocy, trochę wina
To za mało by cię mieć
Może tylko się łudziłam
Może lekko pogubiłam
Nie bój się, nie zrobię scen
"Wierność jest nudna" Natalia Kukulska

Dłużewska

Już prawie spał, gdy poczuł na sobie czyjeś ciepłe dłonie, czyjeś delikatne usta na swoim torsie. Otworzył oczy. Celina.
Jej zupełnie mokre włosy pachniały inaczej niż zwykle. Czuł fiołki i konwalie. Była słodka, mocno orzeźwiająca. Nie miał pojęcia co ze sobą zrobiła, ale poczuł, że to jest Celina, którą kocha. Uśmiechnęła się tak ciepło, jak miała w zwyczaju w czterdziestym pierwszym. Nie było w niej złośliwości ani obłudy.
Nie mógł oderwać twarzy od jej pachnących przedwojenną wiosną włosów.
Była tym za czym tak bardzo tęsknił.

Spojrzał. Była ubrana w czarną, koronkową koszulkę i wyraźnie miała ochotę oddać mu się tej nocy. Wciąż obcałowywała jego tors, kawałek po kawałku. Gdy w końcu ich usta się spotkały, uświadomił sobie jak podle zdradził ją z Osmańską. Jak szybko przekreślił Celinę, której jedyną winą była walka u boku komendanta głównego i zlikwidowanie ciężarnej kobiety, co obudziło w niej ten chłód i obojętność.

Trudno to zrozumieć, lecz nic
Nie daje siły, by żyć
Jakaś misterna część
W konstrukcji zdarzeń pękła

Chciałem zreperować świat
A oto widzę, że sam
Jestem jednym z tych
Cholernych drani i świń
"Zaprzepaszczone siły wielkiej armii świętych znaków" Coma

Mocno przylgnęła do Michała. Chciała, by ta chwila trwała wiecznie. Jutro mogło ich już nie być. Usiadła na nim. Podniósł się i zsunął z niej koronkową koszulkę. Zabawnie odrzuciła głowę do tyłu.
Celina. Była doskonała. Jej duże piersi stale wzbudzały w nim zachwyt.
Wyczuł jej zniecierpliwienie.
- Mamy całą noc. - szepnął.

Już zawsze chciała taka być. Wiedziała jednak, że rano musi wstać i znowu obudzić w sobie "Różę", tego okrutnego żołnierza, nieposiadającego żadnych skrupułów.

- Cela... przepraszam cię. Już zawsze będę tylko z tobą.
- Nie składaj obietnic, których nie dotrzymasz, Michał.
- Celina... - gładził jej brzuch, piersi, czuła jego dłonie na swoich biodrach.
- Nienawidzę cię. - przyciągnęła go do siebie i zaczęła całować namiętniej niż kiedykolwiek wcześniej.

***

- Wywiad ustalił, że Osmańska pracuje dla Sowietów. - Brodowicz ciężko usiadł przy stole. Celina ironicznie się zaśmiała. Armia Krajowa. Potężna, wspaniała Armia Krajowa zatrudniła u siebie kobietę, która wzięła się znikąd, uprzednio nie sprawdziwszy jej tak, jak należy.
- Podała nam swój poznański adres. Trzeba to sprawdzić.

Celina pojechała do Poznania. Prawdziwa Karolina Osmańska została zamordowana w Auschwitz. Już dawno temu.

***

Sprawdzała magazynek. Michał robił to samo. Włożył broń za pasek spodni. Celina miała na sobie czarną letnią sukienkę i czarne sandałki. Na ramieniu czarna torebka z czarnym pistoletem w środku.
- Co ty robisz? - spojrzała na niego.
- Idziemy zlikwidować Sowietów i Osmańską.
- Nie, kochany. Ty nigdzie nie idziesz. Z Osmańską już w swoim życiu miałeś do czynienia aż za bardzo. Pozwól, że ja to załatwię.

Wyszła, zostawiając go samego w dusznym mieszkaniu.

Inka

Rewelacyjne, Aniu! Bardzo mi się podoba Twoje spojrzenie na IV serię Very Happy

Dłużewska

Bo bardzo mi się nie podobało, że Celina z IV serii została wykluczona, a Michał zupełnie o niej zapomniał :/

W kolejnej części Celina będzie likwidować Osmańską Very Happy

Konarska

NIECH JEJ OCZY WYŁUPIE!!!

Edda

Trochę Celina dla mnie jest za... nie wiem, niby miała wyjść wyrachowana, zimna, zmieniona przez wojnę, ale jej charakter nie jest spójny. Niby kocha Michała, ale jednak nic nie czuje, gdy ją zdradza, ale jednak postanawia z nim być. Nie, nie, nie...

Dłużewska

Kocha Michała. Nie czuje większego żalu, gdy ten ją zdradza, bo sama też go zdradzała. Jest zimna, ale przy Michale ten chłód topnieje.
Jej charakter nie jest spójny właśnie przez wojnę.

Edda

Ale dla mnie to taki chaos a nie typowa niespójność. Pi prostu nie kupuje takiej Celiny. Zawsze patrzę czy postacie mogłyby istnieć i Cela ze swoim charakterem i ona nie jest do mnie do kupienia. Wcześniejsze odcinki do zdrady z Zygmuntem czytałam z wypiekami na twarzy a teraz staje się to dla mnie jakoś niespojna kobieta. Rozumiem że wojna, Grot, wyjazd Michała, ale to jest krzywdzące dla kobiety z wspaniałym charakterem

Dłużewska

Ja bez problemu umiem sobie taką Celinę wyobrazić szczególnie po VI serii, gdy z jednej strony była zimna i opanowana - wobec Rainera i Michała w siódmym odcinku, gdy go zbyła i powiedziała, że porozmawiają kolejnym razem - potem ten chłód zanikał właśnie pod wpływem Konarskiego.